Bromo - Lovina: kilometers vreten

VRIJDAG 7 NOVEMBER
Om 9.00 uur sprongen we achterop de motor richting Pramadan. Ook weer een imposant complex, maar onze eerlijkheid dient te zeggen dat we intussen een tikkie tempelmoe zijn. Een uurtje windvangen op de motor terug bevalt prima. We laten ons droppen in Jl. Marlioboro en wnadelen langs de ontelbare winkels en marktjes terug naar het Guesthouse. In een tropische bui duiken we ‘ons’ zwembad in en pakken op de laatste Yogya-middag een paar relax-uurtjes op ‘ons’ terras. Onder het genot van live muziek nog 1 keer in ViaVia gegeten.

ZATERDAG 8 NOVEMBER
Voor meer info over de 11 uur minibus naar bromo verwijzen we naar de stichting Correlatie. In het donker (20.00 uur) arriveren we op 2100m hoogte. Fog is all we saw.

ZONDAG 9 NOVEMBER
Dan is het toch mooi wakker worden in vulkanisch hooggebergte. Vroeg dat ook!
Om 3.30 uur(!) ging de wake-up-call. Met zaklamp was he teen klein uurtje wandelen over zandvlaktes richting (actieve) Bromotop. Dan maar hopen op goed zicht bij zonsopkomst. Om 5.20 uur dook de ploert op en toonde zich fotogeniek. Prachtig toch wel als je over een richel van max. 1 meter breed over de vulkaankam wandelt. 1 pas naar rechts en je glijdt linearecta de stomende bromo in. Bedenk ik dat plaatje dat we zo’n slordige 20 keer op de foto moisten met (vooral) Indonesische studenten, die doodleuk een paar pasjes achteruit deden voor de ultieme kiek van Hollands welvaren, dan wee took de minder scherpe lezer hoe relaxt we daar af en toe stonden. (-;

Intussen hadden we in de engelse leraar van de studenten een nieuwe uiterst gastvrije vriend gevonden. Aan de invitatie om bij hem thuis (80 km verderop) te worden ontvangen konden we ons met een vakkundig charme-offensief nog ontworstelen, het ontbijt te midden van de hele studentenclub was onontkoombaar, maar vooral ook byzonder geinig. Oh ja, tussen het fotograferen door kregen we ook nog een hapje weg.

9.00 uur – Op pad naar Bali!
Al ser niets tegenzit zijn we over 7 uur in Gilimanuk. Van daaruit moeten we (2 uur) verder met locale bussen. ‘Nirwana Seaside Cottages’ in Lovina berieken we dan rond 18.00 uur. En dan maar hopen dat het guesthouse zijn naam eer aan doet. We zijn wel toe aan een frisse duik in zee.

MAANDAG 10 NOVEMBER
Vanaf de ontbijttafel onder de palmbomen een korte resumé van gistermiddag: het extra uurtje tijdverschil met Bali meegenomen (7 uur eerder maandag dan in Nederland) legt de ferry om 17.00 uur aan in Gilimanuk. Een zieke Duitse reisgenote nemen we mee op sleeptouw naar de enig beschikbare minibus naar lovina. Gevolg: een naar Balinese begrippen forse prijs van 350.000 Rp. (27 euro) voor de ca 50 km, hetgeen 50% van de Hollandse afvaardiging tegen de borst(en) stuit (maar de vakantiepret niet deert ;-).
Dat daargelaten wekken de eerste meters op bali eenzelfde indruk als de entrée per snelweg vanuit België Nederland in: ineens is daar de infrastructurele beschaving, of (om in eenvoudige Wouter Bostaal te spreken:) het is net of je het gezonde Fortisdeel in komt. In de invallende duisternis vallen de verschillen met Java meteen op: het oogt een stuk geciviliseerder (lees: Westers)
Om 20.00 uur zijn we gesetteld in onze knusse bungalow. Een koopje: 125.000 Rp. incluis ontbijt. Ons terras grenst pal aan het strand en via de achterdeur stappen we de tropische tuin (met zwembad) in. Na een klein verkenningsrondje ploffen we neer op het strand, waar we (na zo’n 20 verkopers van het lijf geschud te hebben) een balinees teintje pogen op te doen. Aan de vloedlijn hebben we een dolfijnen(boot)tocht voor morgenochtend (6.00 uur) en de doorreis naar Ubud (12.00 uur) gecharterd. Met de nodige tussenstops (mochten wij die willen) reizen we per privé-auto in 3 a 4 uur naar central Bali (Ubud).
Om 13.00 uur worden we door natuurlijke bron verhoed voor de verbrandingsnood: een tropische bui. Heerlijk! Mooie gelegenheid voor de lunch, maar niet voordat we in hotel Rini de groeten hebben overgebracht van (college) Edith en Ad. De bungalow die zij in December weer betrekken inbegrepen, kregen we een volledige tour van manager Eddy.

Tijdens de lunch worden we verrast door een begafenisceremonie op het strand. Op gepaste afstand leggen we die traditie vast.

Attentie John! Na een 2e hardloopsessie en een duik in het zwembad updaten we (as we speak) deze weblog. We willen jullie ons vakantiegevoel niet onthouden pr slot van rekening …. (-;