Typisch Mexico (?)
Door: JJ en Lou
Blijf op de hoogte en volg JaapJan
29 Oktober 2006 | Mexico, Mexico-stad
Woensdag 25 oktober
Een 2-daags verblijf is Oaxaca in normale staat zeker waard. Er is veel moois/cultureels te zien. Hoewel de actievoerders zich aan de Zocolo publiekelijk verontschuldigen, wordt de stad de laatste 6 maanden overschaduwd door de sfeer van protest: overal waar je kijkt hangen grote plastic zeilen waaronder hele groepen schaduw zoeken of schuilen voor de regen (steenvast van 17.00 tot 18.00 uur), mar waaronder ze ook hele dagen lijken te leven en om elk volgend blok is een barricade opgeworpen. Om te zeggen een echt relaxte vakantiesfeer, nou nee. De terrasjes zijn dan ook nagenoeg leeg.
Reden te meer om buiten de stad ´Monte Alban´ te bezoeken. Een absoluut hoogtepunt tot nu toe. Eén van de oudste (tempel)complexen van Mexico, die terugvoert tot de Zapotheken. Al wandelend doen we in een paar uur behoorlijk wat indrukken op.
´s Avonds vertoeven we in de ´Casa de Cantera´, het lokale theatertje, voor een voorstelling traditionele dans. Apart zullen we maar zeggen - en ja Wim, een soort van klompendans -. Lekker gegeten dat wel.
Vrijdag blijkn de protestacties/blokkades sterk verhefigd: we komen de stad niet uit!
Het ´resortgevoel´ van Mexico, maar dan net even anders.
Om 9.00 uur zitten we in de busterminal als blijkt dat de bus weliswaar klaar staat, maar de stad niet uit kan. Alle uitvalswegen zijn geblokkeerd met oude (soms uitgebrande) bussen, golfplaten, stalen kabels, rotsblokken en wat al niet meer. Dan bekruipt je (in goed duits) toch een ´unheimisch Gefuhl´. Tja, we zitten in Midden-Amerika en daar gaan ze (behalve de gevelkleuren MB) met dit soort zaken iets temperamentvoller om.
Al met al trekken we om 13.00 uur de conclusie dat we vandaag niet meer weg gaan komen en spreken we (na een kort ´anti-stressmomentje´) af terug te gaan naar ons hostel en daar te relaxen. De kamer blijkt al vergeven, dan maar de kingsize-kamer als alternatief en de tuin in voor een hangmatpose, tis tenslotte vakantie.
Plan de campagne: de Lonely Planet geeft de optie van vliegen aan. Een Cesna (7 pers.) vliegt dagelijks op PE. Gezien ons vermoeden (gevoed door de wijfelende adviezen van onze gastheer en de ongetwijfeld ophitsende werking van het neerschieten door de politie van twee actievoerders en een Amerikaanse fotograaf) dat ook morgen Oaxaca niet te verlaten valt per bus, boeken we de vlucht van 9:00 uur en nemen de gok dat de taxi de luchthaven wel kan bereiken tussen de blokkades door. Gelukkig slagen we erin de bustickets naar PE te cancellen en die van PE naar San Cristobal een dag te verzetten.
Vakantie, ja ja, de taxi rijdt voor om 6:20 uur. Wat een avontuur. Het roept nog het meest het beeld op van zo´n foute gringo film: in het pikkedonker kriskras de stad door in de hoop ergens een doorgang te vinden de stad uit. De taxichauffeur garandeert niets en drukt snel onze portieren op slot :-). Weer rijden we tegen een blokkade aan en keert de taxi. Dan maar een hobbelig zandweggetje proberen. 3 Potige honden lijken de enige levende wezens en je krijgt het idee dat achter de volgende cactus vandaan een bende besnorde gringo´s kan springen... Nou ja, ik wil maar zeggen dat minstens 50% van ons niet meer relaxed in de taxi zat. Na een half uur verandert dat. We bereiken de ringweg en ´de luchtahaven´(uit de kluiten gewassen ´Midden Zeeland´). Toch nog mooi op tijd voor een ontbijtje en vooral een sloot koffie. Zo, ready for take-off.
9:45 uur - Zo´n 12 uur later dan gepland zetten we voet op PE, surfers paradise. De ontvangst van de Canadese gastheer Dan is hartelijk te noemen. Bezorgd vraagt hij naar de toestand in Oaxaca en we beseffen ons content te zijn hier te zitten. ´Hostel Dan y Carmen´ ligt op 75m van het strand en vanaf het zonneterras zijn de hoge golven en sterke branding goed te zien. De eerste verkenningsronde hebben we net gemaakt. Via een in de rotswanden gehouwen voetpad hebben we redelijk snel een indruk van de beperkte omvang van deze plaats. Op advies van onze gastheer lunchen we op het strand bij ´Cafecito´. De rest van vanmiddag hebben we heerlijk decadent op een ligbed aan het met palmbomen omringde zwembad (van ons hotel) gelegen. Bah! :-). Morgen nog zo´n vervelend stranddagje en dan met de nachtbus (21:30-7:00) door naar indianen stad San Christobal.
Salutos.
Een 2-daags verblijf is Oaxaca in normale staat zeker waard. Er is veel moois/cultureels te zien. Hoewel de actievoerders zich aan de Zocolo publiekelijk verontschuldigen, wordt de stad de laatste 6 maanden overschaduwd door de sfeer van protest: overal waar je kijkt hangen grote plastic zeilen waaronder hele groepen schaduw zoeken of schuilen voor de regen (steenvast van 17.00 tot 18.00 uur), mar waaronder ze ook hele dagen lijken te leven en om elk volgend blok is een barricade opgeworpen. Om te zeggen een echt relaxte vakantiesfeer, nou nee. De terrasjes zijn dan ook nagenoeg leeg.
Reden te meer om buiten de stad ´Monte Alban´ te bezoeken. Een absoluut hoogtepunt tot nu toe. Eén van de oudste (tempel)complexen van Mexico, die terugvoert tot de Zapotheken. Al wandelend doen we in een paar uur behoorlijk wat indrukken op.
´s Avonds vertoeven we in de ´Casa de Cantera´, het lokale theatertje, voor een voorstelling traditionele dans. Apart zullen we maar zeggen - en ja Wim, een soort van klompendans -. Lekker gegeten dat wel.
Vrijdag blijkn de protestacties/blokkades sterk verhefigd: we komen de stad niet uit!
Het ´resortgevoel´ van Mexico, maar dan net even anders.
Om 9.00 uur zitten we in de busterminal als blijkt dat de bus weliswaar klaar staat, maar de stad niet uit kan. Alle uitvalswegen zijn geblokkeerd met oude (soms uitgebrande) bussen, golfplaten, stalen kabels, rotsblokken en wat al niet meer. Dan bekruipt je (in goed duits) toch een ´unheimisch Gefuhl´. Tja, we zitten in Midden-Amerika en daar gaan ze (behalve de gevelkleuren MB) met dit soort zaken iets temperamentvoller om.
Al met al trekken we om 13.00 uur de conclusie dat we vandaag niet meer weg gaan komen en spreken we (na een kort ´anti-stressmomentje´) af terug te gaan naar ons hostel en daar te relaxen. De kamer blijkt al vergeven, dan maar de kingsize-kamer als alternatief en de tuin in voor een hangmatpose, tis tenslotte vakantie.
Plan de campagne: de Lonely Planet geeft de optie van vliegen aan. Een Cesna (7 pers.) vliegt dagelijks op PE. Gezien ons vermoeden (gevoed door de wijfelende adviezen van onze gastheer en de ongetwijfeld ophitsende werking van het neerschieten door de politie van twee actievoerders en een Amerikaanse fotograaf) dat ook morgen Oaxaca niet te verlaten valt per bus, boeken we de vlucht van 9:00 uur en nemen de gok dat de taxi de luchthaven wel kan bereiken tussen de blokkades door. Gelukkig slagen we erin de bustickets naar PE te cancellen en die van PE naar San Cristobal een dag te verzetten.
Vakantie, ja ja, de taxi rijdt voor om 6:20 uur. Wat een avontuur. Het roept nog het meest het beeld op van zo´n foute gringo film: in het pikkedonker kriskras de stad door in de hoop ergens een doorgang te vinden de stad uit. De taxichauffeur garandeert niets en drukt snel onze portieren op slot :-). Weer rijden we tegen een blokkade aan en keert de taxi. Dan maar een hobbelig zandweggetje proberen. 3 Potige honden lijken de enige levende wezens en je krijgt het idee dat achter de volgende cactus vandaan een bende besnorde gringo´s kan springen... Nou ja, ik wil maar zeggen dat minstens 50% van ons niet meer relaxed in de taxi zat. Na een half uur verandert dat. We bereiken de ringweg en ´de luchtahaven´(uit de kluiten gewassen ´Midden Zeeland´). Toch nog mooi op tijd voor een ontbijtje en vooral een sloot koffie. Zo, ready for take-off.
9:45 uur - Zo´n 12 uur later dan gepland zetten we voet op PE, surfers paradise. De ontvangst van de Canadese gastheer Dan is hartelijk te noemen. Bezorgd vraagt hij naar de toestand in Oaxaca en we beseffen ons content te zijn hier te zitten. ´Hostel Dan y Carmen´ ligt op 75m van het strand en vanaf het zonneterras zijn de hoge golven en sterke branding goed te zien. De eerste verkenningsronde hebben we net gemaakt. Via een in de rotswanden gehouwen voetpad hebben we redelijk snel een indruk van de beperkte omvang van deze plaats. Op advies van onze gastheer lunchen we op het strand bij ´Cafecito´. De rest van vanmiddag hebben we heerlijk decadent op een ligbed aan het met palmbomen omringde zwembad (van ons hotel) gelegen. Bah! :-). Morgen nog zo´n vervelend stranddagje en dan met de nachtbus (21:30-7:00) door naar indianen stad San Christobal.
Salutos.
-
29 Oktober 2006 - 06:13
Akke:
oh jongens, blijf aub in veilig gebied! Geniet nog van je akelige stranddagje, pas maar op voor doorliggen. kus maans.xxx -
29 Oktober 2006 - 11:50
Christa:
jeetje, swes en schoonbroertje: ik zie jullie graag wel heel terug hoor! ik dacht dat deze vakantie bedoeld was om eindelijk aan de welverdiende rust toe te komen, maar ja, je blijft met een kleinepier op vakantie: waarom rustig aandoen als het ook heftig kan?! Nou, hopelijk is het ergste achter de rug en is het voor de rest heerlijk genieten! XXX -
29 Oktober 2006 - 13:40
Mam:
't moe nie gekker oore!!
Hopelijk verloopt de rest van jullie reis wat rustiger. Veel plezier, mam -
29 Oktober 2006 - 14:38
Tant:
Tjonge jonge,da`s nog eens een enerverend reisje!, Wat een presidentsverkiezing allemaal niet te weeg kan brengen. Geniet verder van al het mooi`s en hopelijk blijft het verder rustig! Groeten, tant. -
30 Oktober 2006 - 08:49
Marcel:
Ik las gister op teletekst dat er in Oaxaca extra legerinzet werd gepleegd en ik dacht al dat die nam me erg bekend voorkwam. Nou, blij dat jullie daar weg zijn en nou maar hopen dat het verder gewoon rustig blijft! Geniet maar van het "doorsnee strand en zwembad-leven" -
30 Oktober 2006 - 12:45
Marius:
Vanuit Vietnam wens ik jullie verder een hele fijne vakantie. Ik heb het hier in ieder geval goed naar m'n zin.
JJ al vast gefeliceflappersteerd met alweer de 37e (op naar de 40!). Ik neem er hier nog wel eentje op (kost toch niets.... )
Fijne vakantie, Marius
-
30 Oktober 2006 - 16:13
Arjen:
Heavy verhaal! Stond hier een foto in de krant van het gebeuren in Oaxaca. Nou hoop dat de rest van de vakantie relaxter is, goed dat je er weg zijn! -
30 Oktober 2006 - 20:15
Euf:
Hee, jullie maken wel wat mee daar zeg! Gelukkig veilig weggekomen en nu lekker relaxen! Klinkt goed de Mexicaanse klompendans!
Alvast gefeliciteerd Japie! Wij gaan met Wim's verjaardag een weekendje naar Burg Haamstede, tja 't is iets dichter bij huis maar ook leuk!
geniet van de verdere reis en doe voorzichtig he!
groetjes ook van Wim
eef -
31 Oktober 2006 - 08:18
Suzanne:
Dat strand en die indianenstad klinken al een stuk leuker dan het andere. Gelukkig zijn jullie veilig weggekomen, ik bedoel, het is natuurlijk wel de bedoeling dat jullie weer veilig terugkeren, want wie moet anders al die leuke zomeractiviteiten weer gaan organiseren.
Geniet op het strand en bij de indianen, hopelijk dan weer wat meer vakantieverhalen ipv 'oorlogstaferelen'.
groetjes Suzanne -
31 Oktober 2006 - 08:25
Rma:
Ha die JJ en Lou! Wat een avonturen allemaal, zeg! Hier in Sevilla alles een stuk relaxter: superaardige gastvrouw die écht alleen Spaans spreekt ..., twee minuten lopen van de Spaanse school, heerlijke tapas en biertjes en zon-met-27-graden. Nix mis mee dus! En inmiddels brabbel ik al een leuk mondje Spaans ook. Tmoet niet gekker worden ...! Hasta luego, Ar -
01 November 2006 - 18:44
San:
Tis wat zeg! Maar fijn dat alles oke is! En zo'n avontuur vergeet je nooit meer! Geniet nog maar lekker, hier is t inmiddels koud en nat :( geen terrasweer dus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
