Vinales & Cienfuegos

Woensdag 20 oktober
Nog geen pas buiten de bus in Vinales worden we bedolven onder de lokale casa proppers. Eenmaal door die jungle struinen we naar de 'best-pick' van de Lonely Planet, die helaas beide kamers volgeboekt heeft.

Achteraf gelukkig vinden we slechts tien casas terug in de straat het mooie roze 'Villa Graciela y Carlos', een casa met alles er op en eraan. De gastvrouw blijkt een doortastende Cubaanse die weet hoe ze moet vergasten.

Eerst maar eens met een Cristal de eerste reisdorst gelest. Ja we zijn in Cuba, dus geen cerveza zonder live achtergrond zang. Het stadje is relaxed en overzichtelijk. De tourist-info is zo gevonden en de dagtrip naar Caya Jutias voor morgen geboekt. Genoeg voor een reisdag. De casa tuin leent zich prima voor een sessie niksdoen. Aan tafel begint het echte werk: dinner for two a la Graciela. Wat zoveel betekent als lekker en vooral ook overdadig. Een sudoku later vallen de luiken toe.

Donderdag 21 oktober
Om 8.45 uur worden we op straat aangeklampt. 'I'm Carlos, I'm your diver for today'. Het zal wel! De 20ste Carlos in drie dagen wekt toch een gezonde dosis Hollandse argwaan. We lopen door naar het afgesproken vertrekpunt bij de lokale VVV. 5 Minuten later gevolgd door (jawel!) Carlos. Samen met een Schots-Frans-stel rijden we in een uur naar het strand. Onder een beschermend wolkendek bezetten we de ligbedjes op het bountystrandje.
De lunch is inbegrepen, dus we laten ons de kip met rijst goed smaken. Om vier uur taxien we terug naar Vinales. Onderweg toont Carlos zich een buitengewoon openhartig en informatief Cubaan. We staan te kijken over zijn openheid over het regime en de consequenties voor het dagelijks leven van de Cubaan. Fidel en Raul komen probleemloos aan bod.
Machtig gaaf!

Bij wijze van test (is het eten in de casas echt wel zoveel beter dan in de restaurants?) eten we vanavond in een Lonely Planet tip: Don Thomas. Een fraai koloniaal pand waar we op het bovenste buiten terras enorm rapido aan ons diner zaten. Qua sfeer (natuurlijk was Los Lobos er ook weer bij) prima, qua eten minder dan onze casa ervaringen tot op heden. Straat over, hoek om en we zaten weer in de relax stand in onze casa.

Vrijdag 22 oktober
Na een dagje niksen volgt natuurlijk een 'straf-expeditie'. Om negen uur huurden we twee (niet geheel kraakvrije) ATBs om de omgeving te verkennen. Tamelijk klimmen en dalen. Afgaande op de zitvlakken waren drie uurtjes genoeg. Alle hoogtepunten in een circkel om Vinales hebben we kunnen meepakken. Onderweg voorzien van de nodige tips vanuit uiterst vriendelijke bewoners. De diverse grotten hebben we gelaten voor wat ze zijn. De muurschilderingen en de hooggelegen hotels Los Jasmines en La Ermita met bijbehorende views zaten gelukkig in onze tour. Al was het maar om het plan voor vanmiddag te smeden: aan het zwembad van hotel La Ermita neerstrijken voor een hapje, een drankje en een verkoelende plons. Zo gezegd zo gedaan. Met een reisdag voor de boeg, morgenochtend haalt de minibus ons bij de casa op om in 5,5 uur in Cienfuegos te belanden, staat het avondeten (kreeft) als uitdaging op de rol.

Zaterdag 23 oktober
Acht uur. De mini-bus werd een taxi die ons in 5 uur overvloog naar Cienfuegos. Voor de lachers onder ons, JJ is zijn mobiel kwijt. Ligt meest waarschijnlijk in handen van de lokale fietstaxi berijder die ons vanmiddag rondtoerde door het havenstadje. Dus mocht iemand de drang voelen om een verjaars-sms te sturen volgende week, dan kan dat alleen via de mobiel van Lou of via www.ariba.waarbenjij.nu.

Via via (familie-van) zijn we beland in een casa hartje Cienfuegos. Keurig plekje van waaruit we in een middag het hele stadje wel gezien denken te hebben en morgen door willen hoppen naar het mondiale Trinidad. Niet voordat we de lokale visschotel verorberd hebben en het muzikale uitgaansleven (een 6 man sterke salsa formatie) geproefd hebben om de hoek. Om middernacht swingen we de tent uit.