Eiland van de Zon

Vanuit een keurig optrekje hoog op de berg (hostal La Cupula) hebben we de benodigde tickets voor bus en boot geregeld voor morgen naar Isla del Sol en zaterdag met bus naar La Paz, voor het laatste nachtje Bolivia.
Eerst hebben we nog 2 nachtjes Isla del Sol hebben we voor de boeg. Om 8.30 uur vertrekt het bootje voor een tocht van anderhalf uur richting eiland van de zon.
Naar het schijnt primitieve onderkomens op dit autovrije eiland, maar wel de moeite waard naar verluid. In 4 uurtjes kan het eiland van Noord tot Zuid wandelend verkend worden, dus dat gaan we dan maar eens uittesten. Een flinke dosis Incaresten valt er te bezichtigen.

Waarschijnlijk zal er geen internetcafe te vinden zijn op het 4000m hoog gelegen oord, dus kan dit weleens heel goed de laatste berichtgeving zijn van deze vakantie. Mocht het ons niet meer lukken om onze laatste uitspattingen in La Paz te publiceren op de weblog, valt het laatste stukje terug te lezen in ons fotoalbum.

Tijdens het bijwerken van onze berichten blijkt het kortstondige geheugen af en toe aan een hapering onderhevig. Na een der spaarzame echt goede nachtrusten borrelen twee bijna vergeten anekdotes op met terugwerkende kracht vanuit Uyuni en Potosi die we een ieder toch niet willen onthouden.
- Potosi: In dit mijnwerkersstadje bij uitstek kon het niet missen dat ook een koppel Zeeuwse strijders onder de grond is gedoken voor een spoedcursus "zilvermijn delven". De foto´s van ons in passende outfit (stofpak, laarzen, koppelriem en helm incl. lampje) kwamen voor vandaag niet door de sencuur en vallen pas in het fotoalbum te bewonderen (hoewel er over het al dan niet deleten van deze kiekjes nog immer gesteggeld wordt).
Hoewel niet claustrofobisch aangelegd, is een bekentenis wel op zijn plek: een uurtje in een ondergrond tunnelstelsel is meer dan zat. Interessant en bewonderswaardig dat zeker, maar wel krap en donker te noemen.
- Uyuni (zoutvlaktes): Stel je de volgende situatie voor: overal waar je kijkt zout, zout en nog eens zout. Dan kom je na een poosje weleens zonder tekst te zitten. Wat dan te doen? Juist, dan wordt de I-pod ingeplugd in de landrover. Zo kan het gebeuren dat ergens tussen cactuseiland en het flamingo-lagoon Bennies opbeurende "Hij weet niet hoe" uit de speakers galmt. Gelukkig weet de gids dat wel en stelde Boudewijn ons muzikaal compleet op het gemak met "Ik geloof". Lang leve het tijdperk van de I-pod. Wij zagen er de lol wel van in...