Hanoi - Halong Bay – Cat Ba – Hanoi – Hue

(dus)… vertrokken we op woensdag 17 oktober vanuit Hanoi naar onze eerste echte stop: Halong Bay: tal van rotsige eilandjes om tussendoor te varen op een ‘slaapboot’. Een busreis van een kleine vier uur om in de haven van Halong te komen. Kwestie van de paspoorten inleveren bij gids Peter, zodat hij in 1 moeite alle passagiers van de ‘Halong Fantasea’ kon aanmelden bij de havenmeester. Naast de ‘Fantasea’ lagen er zeker nog z’on 100 vergelijkbare boten klaar om uit te varen. Slechts een klein deel deed dat ook. Het is laagseizoen en dat is overal goed te merken, ook aan het aantal deelnemers aan deze trip. Een uitdaging voor ons om ons aan een groepsverband te wagen. Er passen max. zo’n 24 personen aan boord, dus met enige ‘reservering’ gingen we hier naar toe. Viel dat alles mee toen we maar met elf bleken te zijn. Hoe krijg je het voor elkaar dat 6 daarvan (los van elkaar) van de Canarische Eilanden kwamen, 3 Deens waren (pa, ma en zoon) en wij dus. Aan boord zocht iedereen zijn hut op. Die viel ook mee qua luxe. Goed bed en een warme douche behoorden gewoon tot de mogelijkheden. In de gezamenlijke zit-/eetruimte maakten we daarna kennis. Als van nature trokken de Spaans en engels-taligen naar elkaar toe. Samengevat hebben we ons zo goed vermaakt dat er zelfs gesproken is over een bezoek van ons aan Denemarken ten tijde van de marathon van Kopenhagen (in september 2013). Was gezellig aan boord. Stukje varen (= lunchen aan boord), kajakken, stukje varen (= zonnebaden op dek), zwemmen vanaf een van de grotere eilanden met strand, stukje varen (= dineren aan boord), stukje varen om ten anker te gaan in de baai, waar we overnachten. Het avondprogramma bestond slechts uit biertjes en wijntjes drinken aan tafel en keuvelen over allerhande Deense en Hollandse onbelangrijkheden. Keurig! Niet onbelangrijk: het (bierdrink) competitie-element werd beslist in het voordeel van de engels-taligen.

De tweede vaardag bracht ons bij het (hoofd)eiland Cat Ba. Onderdeel van de tour was een trekking in het nationale natuurreservaat. Een tamelijke klim nog wel. Zeker voor de iets minder sportief aangelegden die ook in onze groep zaten. Toen door naar Cat Ba stad. Ook daar nagenoeg geen toerist te bekennen, maar wel flink wat restaurantjes, winkeltjes en kroegjes. En (als je ze eenmaal gevonden hebt, want geen bebording) een drietal mooie strandjes. Tussen de rotsen in mooie zandstranden met ligbedjes en al. Daar een paar uurtjes lekker gerelaxt.

De volgende morgen vroeg (want ja blijft ‘georganiseerd’ he) per boot en bus terug naar Hanoi. Nog net een uurtje tijd om een douche te pakken voordat we doorreizen naar Hue. Per nachttrein. Op vrijdag 19 oktober om 19:30 uur vertrekt ook onze slaapcabine naar onze volgende stop (iets zuidelijker) aan de Oostkust van Vietnam. 4 personen passen er (liggend) in een cabine. Even wennen, maar uiteindelijk ligt het wel comfortabel genoeg om een paar uurtjes te slapen. Dat er 2 Vietnamezen op 1 matrasje van 1 meter breed hun intrek namen verrast ons niet eens heel erg. De volgende morgen komen we redelijk uitgeslapen om 10:30 uur aan in Hue. Gelukkig ontdekken we meteen het bordje met onze namen er op en worden we vliegensvlug naar Hotel Asia gebracht. Allememaggies, wat een fraaie optrek heeft Cees (van ‘Vietnam a la Carte’) voor ons uitgekozen! In het centrum van Hue kijken we van 9 hoog over de hele stad uit. Machtig! Dat lukt ook nog best 2 verdiepingen lager vanaf de rand van het zwembad. Van daaruit heb je ook een mooi zicht op het (Olympische) stadion, een kleine 200 meter van het hotel vandaan. De sintelbaan was te aanlokkelijk om niet een halfuurtje te testen. Lou en ik hebben daar (gisteren) 30 minuten aan intervaltraining gedaan. Goed warm, dus na elke tweede ronde hielden we een drinkpauze, maar voor de rest helemaal goed. Wel de nodige bekijks, maar das alleen maar goed qua publiciteit voor het Stichting Jayden hempje. (-; Hue straalt, zeker ten opzichte van Hanoi, een welkome relaxtheid uit. Geen duizenden claxonnerende scooters en beduidend minder auto’s/smog maakt het een aangename tussenstop. Grappig dat we gisteravond met Arno en Nicolette (Middelburgse ‘buren’) op het terras konden zitten en een hapje eten. Onze wegen kruisten bij toeval in Hue. Vanochtend vertrokken zij naar Saigon. Wij gaan morgen door naar Hoi-An. Met een privéauto. Lekker!

Zo, we zijn bij tot vandaag (zondag 21 okt) 15:40 uur lokale tijd (koffietijd in Nederland). Na een paar uur fietsen tussen de talrijke tempels aan de buitenkant van Hue komen we even bij in de airco van onze luxe hotelkamer. Omdat Lou toch een tukje doet knijp ik er nog een hardloopsessie tussenuit op de baan. Smaakt dat biertje strak net wat lekkerder.

Tot de volgende sessie vanuit Hoi-An of Saigon.